5 mei 2021, bevrijdingsdag
Onze vrijheid is in het geding. Juist op deze dag komt dat
in mij op. Ooit werden wij bevrijd van een verwerpelijk idee en een nog
slechter regiem. Voor die bevrijding is alle dank terecht en gegund. Nooit zal
die dank overgaan of genoeg zijn.
Die dankbaarheid is voor de bevrijding die ons nieuwe kansen
gunde. En nu moeten wij ons afvragen wat wij met die kansen hebben gedaan en
wat wij er nog mee gaan doen.
Zijn wij nog steeds vrij, of hoe vrij zijn wij nog steeds?
Recent had ik een soort van visioen in een droom. Voorheen liepen veel gedachten
en ideeën door elkaar en was het mij niet duidelijk hoe alles met elkaar
samenhangt. Plotseling na dit visioen kon ik overzien wat er op dit moment
gaande is.
De directe aanleiding was het feit dat mijn prachtige en intelligente dochter mij vertelde dat zij niet zoveel moeite had met de coronaregels zoals ik dat voelde. Dat zette mij aan het denken en schrijven.
De regels
Ik heb inderdaad niet zoveel met regels en dat weet iedereen
die mij kent. Toch vind ik regels wel belangrijk en juist daaróm moeten regels ook
redelijk en vooral zinvol zijn. Ik accepteer en respecteer zulk soort regels onvoorwaardelijk.
En als bepaalde regels niet redelijk en zinvol zijn, of als alleen ik dat vind,
accepteer en respecteer ik die regels ook, zolang ze tijdelijk gelden. Daarom
draag ik ook een mondkapje, probeer ik zoveel mogelijk de twee meter afstand
aan te houden die in Malta geldt (dat kan echt niet altijd) en laat ik mijn
temperatuur meten voordat ik de supermarkt in ga. Ook ontmoet ik vrienden en
kennissen in een park voor koffie en koek of zo, omdat wij in huis maar een
beperkt aantal mensen mogen ontvangen. Om ergens af te spreken schrijf ik hen
dan: “Waar zullen wij elkaar vandaag eens gaan besmetten?” Wel
weiger ik mijn handen te laten ontsmetten met een of andere gel alvorens een
winkel in te mogen. Ik sta op het respecteren van de integriteit van mijn
lichaam. Dat is voor mij een onaantastbare grens. Om die reden draag ik in dat
soort winkels rubber handschoenen, omdat je dan zonder die gel naar binnen mag.
Al die regels zijn voor mij volstrekt doorgeslagen en soms
zelfs illegaal, maar ik houd mij er aan uit solidariteit, niet omdat ik het
zinvol vind. Bovendien zijn die regels tijdelijk en kun je er een beetje
creatief mee omgaan. Ze zullen uiteindelijk wel verdwijnen, veronderstel ik. De
regels zoals onder andere sociale afstand, mondkapjes, een avondklok en een
gelimiteerd aantal mensen in je huis, zullen sowieso eindigen. Dat houdt de
grootste groep mensen geen jaren lang vol. Mensen komen er nu al tegen in
opstand en bovendien zal ooit een keer doordringen dat de effectiviteit van die
regels uitermate gering is, zo niet nihil.
Veiligheid
Ik vraag mij wel af wat er voor in de plaats komt, want ik
heb toch sterk de indruk dat behalve het feit dat dit virus zal blijven bestaan
in verscheidene vormen en dat de vaccins niet afdoende bescherming zullen
bieden, de mensheid sowieso steeds meer moeite heeft met het omgaan met
risico’s. Dat is al decennia lang aan de gang en het lijkt steeds verder te
gaan.
Door verdergaande individualisering hebben wij steeds minder
sociale verbindingen. We durven niet meer van elkaar op aan. Als ons iets
overkomt vinden wij dat iemand anders daarvoor aansprakelijk, of mede
aansprakelijk is.
Wij hebben een niet aflatende behoefte aan veiligheid en een
misschien nog wel sterkere hang naar het optimaliseren van die veiligheid op eigenlijk
alle gebieden. Het lijkt wel of ons niets mag overkomen. Of het nu over onze gezondheid
gaat, of over ons leven, alles moet onder controle zijn, of onder controle
komen en onder controle blijven. Wij hebben een chronisch verslaving aan
controle ontwikkeld. Het lijkt schier onmogelijk om onze persoonlijke,
individuele verantwoordelijkheid te dragen en ook om ons lot te kunnen accepteren.
Wij verwachten van elkaar dat iedereen alle anderen moet beschermen. Het is
niet mogelijk om niet, minder, of anders beschermd te zijn. Als je dat wilt,
ben je niet solidair. Dan doe je niet meer mee en mogen je vrijheden beperkt
worden.
Dat vind ik niet okay, maar ook hier geldt dat ik
veronderstel dat het een tijdelijk situatie is en ik er daarom tijdelijk mee
kan leven.
Vrijheid
De mens heeft een vrije wil en mag individuele keuzes maken.
Je gedachten zijn volledig vrij. Vrijheid is ons grondrecht, maar vraagt ook om
morele verantwoordelijkheid. De grenzen daarbij zijn dun en geven makkelijk
controversiële opvattingen in situaties zoals bijvoorbeeld de vrijheid van
meningsuiting, abortus en euthanasie.
In de situatie waar wij momenteel in zitten is er een aantal controversiële aspecten bijgekomen.
- Mag je zwijgen en informatie voor je willen houden? Met andere woorden, kan je verplicht gesteld worden informatie over bijvoorbeeld je gezondheid en je medisch gerelateerde keuzes met de overheid te delen? LET OP: zelfs een verdachte van een misdrijf mag zwijgen en informatie voor zich houden. Een verdachte mag zelfs liegen als hij/zij dat wil.
- Mag je een vaccin weigeren zonder dat je daardoor beperkingen krijgt opgelegd?
- Mag je kiezen om niet beschermd te willen zijn?
Dat is toch waar het om gaat als wij het over vrijheid
hebben? Enfin, dit zijn voor mij basale en onaantastbare vrijheden en ik pleit
voor het koesteren en behouden van deze vrijheden. Niet omdat ik dat zo graag
wil voor mijn laatste tien of twintig jaren van mijn leventje, maar voor de
mensheid en voor eeuwig.
Mijn motto: “Nu alert zijn op behoud van vrijheid. Vrijheid
is ons grootste goed.”
Dilemma veiligheid en vrijheid
Laten we leven met de regels en de ingeperkte vrijheden
zolang het een tijdelijke situatie is. Maar laten we ook alert zijn op
hoe onze behoefte aan veiligheid en vrijheid zich ontwikkelen. Zij botsen al decennia
lang met elkaar en het wordt steeds erger is mijn indruk.
Donor codicil
Een verdachte van een misdrijf mag zwijgen, informatie voor
zich houden en zelfs liegen, schreef ik al. Als niet verdachte heb je inmiddels
die vrijheid om te zwijgen en informatie voor je te houden niet volledig meer.
Immers je moet een keuze maken of jij jouw organen wilt afstaan na je dood.
Daar mag jij weliswaar over zwijgen, maar zwijgen wordt door de Staat beschouwd
als een keuze voor het afstaan van organen na de dood. Dat gaat voor mijn
gevoel over de grens van het betamelijke. Maar het is momenteel wel wettelijk
geregeld….
En dit gaat zelfs nog verder. Mensen die er voor kiezen hun
organen niet te willen afstaan na hun dood, krijgen van andere mensen te horen
dat zij dan ook geen organen moeten willen hebben van anderen, op het moment
dat zij die nodig hebben. Ik snap die redenatie wel, want ook ik wilde – zeker
als kind – altijd alles eerlijk ruilen. Vier knikkers voor een stuiter, of
anders niks. Toch vind ik dat het hier niet over organen ruil gaat. Het getuigt
van manipulatie en van een schending van onze vrije wil. Ik ben zo benieuwd hoe
dat zal gaan in concrete situaties?
Euthanasie
Een van de meest basale keuzes die wij in ons leven zouden
moeten mogen maken is het moment van ons sterven. Gelukkig is de regelgeving
daaromtrent wel positief ontwikkeld, maar hulp bij zelfdoding is nog steeds
niet uit het wetboek van strafrecht verwijderd. Wij zijn bang voor de dood, wij
accepteren de dood niet als ons onvermijdelijke doel, of lot. Het voelt beter
als wij iets, of iemand voor onze dood verantwoordelijk kunnen houden. Hoe vrij
mogen wij ons voelen om over ons eigen levenseinde te beslissen?
[Terzijde: ik accepteer de dood, maar ben wel bang voor mijn
sterven en schreef er al eens eerder een gedicht over: "Op tijd sterven"]
Vaccinatiepaspoort
En hoe gaat dit verder? Blijven wij vrij om ons zonder
restricties te verplaatsen over de wereld? Of moeten wij straks verplicht een
vaccinatiepaspoort hebben? Is dat wat wij straks zullen moeten accepteren? Dat
zou een enorme inbreuk zijn op onze vrijheid. Je krijgt een baan als je gevaccineerd,
of negatief getest bent? Je mag reizen als je gevaccineerd, of negatief getest
bent? Je moet bekend maken of je gevaccineerd, of negatief getest bent? Je moet
gezond zijn om rechten en vrijheden te hebben? Enzovoort, enzovoort…. Een van
de fundamenten van De Europese Unie is een onbeperkte en vrije beweging van
mensen en goederen tussen lidstaten. Hoe onbeperkt en vrij is die beweging van
mensen binnen Europa nog met een verplicht vaccinatiepaspoort…..?
En dan te bedenken dat vaccinatie en/of een negatieve PCR-test
uitslag niet eens betekenen dat het zeker is dat je gezond en/of niet besmettelijk bent.
Het normaal
Ja mijn dochter zette mij aan het denken en aan het
schrijven, omdat ik mij realiseerde dat ik helemaal niet tegen de regels ben,
zolang de regels maar tijdelijk zijn. Ik ben tegen het structureel verkwanselen
van onze vrijheden en ik bespeur een tendens die mij doet vermoeden dat onze
vrijheid in het geding is.
Zijn wij naarstig opzoek naar een nieuw normaal, of willen
en kunnen we terug naar het oude normaal? Ik ben in elk geval fel tegen welk “normaal”
dan ook en zeker tegen het “normaal” waarbinnen onze vrijheid onder druk blijft
staan ten behoeve van veiligheid.
Ik wil niet dat wiens vrijheid dan ook voor de lange termijn,
laat staan permanent en wettelijk geregeld, wordt verkwanseld uit naam van mijn,
of wiens veiligheid dan ook. Mijn idee is dat wij dat aan elkaar verplicht zijn.
Dat is een grote verantwoordelijkheid die ik voel en die ik op
mij neem, ook al kost mij dat mijn leven. Geef deze vrijheid door aan elkaar
Ik hoop dat onze kinderen in een vrije wereld mogen en
kunnen leven. Dat lijkt mij het enige juiste “normaal”. Maar of ik echt normaal
wil zijn blijft een vraag.
C. G. Jung schreef al eens:
“To
be “normal” is the ideal aim for the unsuccessful...”
©
TrefMij mei 2021
P.s. ik schreef hier al eens een gedicht over: "Mijn gebed"
No comments:
Post a Comment
COMMENTS TO: trefmij@gmail.com