Een van de uitdagingen voor de mensheid kon wel eens zijn om het kind in onszelf terug te vinden.
Is het volwassen-logica om te denken dat de kinderlogica onze redding zou kunnen zijn?
Bijzondere kinderen
Ja, ik heb zeer bijzondere kinderen………. Maar alle kinderen zijn toch bijzonder, zul je denken? Nou ik ben het daar van harte mee eens hoor. Alhoewel ik wel eens de indruk krijg dat sommige mensen menen meer bijzondere kinderen te hebben dan die van anderen.
Hoe dan ook, ik vind alle mensen bijzonder. Een ieder is uniek en elk mens heeft talenten, kwaliteiten en vaardigheden.
Voor mij is het begrip “Bijzondere kinderen” een pleonasme.
Eigen logica
Sterker nog, eigenlijk vind ik alle kleine inderen meer bijzonder dan alle volwassenen. Kleine kinderen hebben een hele bijzondere kwaliteit. Zij hebben hun eigen logica.
Kinderlogica
Zij kunnen bepaalde vragen stellen waarna er een korte stilte valt, of zij kunnen dingen doen of zeggen die ons volwassenen aan het denken zetten. Soms komisch, soms hard en direct, soms ook ontroerend, maar altijd goud eerlijk. Zij zijn in staat om in alle eenvoud het hart van de roos te raken. Het woord zegt het al: “Kinderlogica”. Het is echt hun kwaliteit.
Ik probeer die kwaliteit te behouden en te gebruiken, maar het is verdikkie niet makkelijk.
Voorbeeldjes
Mijn zoon Tim is al volwassen, maar als klein kind gaf hij mij wel eens van die stilte momentjes.
Nu wil ik hier eens drie voorbeeldjes van zijn kinderlogica geven.
1] De maan is toch plat?
Hij was een jaar of 6, 7 denk ik…….
“Pap, de maan is toch plat?”: vroeg hij. Gelijk viel er die stilte, ik weet het nog. “Wat bedoel je Tim?” Toen zei hij dat het zichtbare stuk van de maan er
altijd hetzelfde uitziet Hij heeft gelijk. Wij zien vanaf de aarde altijd dezelfde kant van de maan. Haar schijngestalte doet er daarbij niet toe. Wij weten ook dat de maan een bol is en dat we vanaf de aarde de achterkant niet kunnen zien.
Ik had hem dat dus gewoon kunnen vertellen en kunnen zeggen dat hij dat maar moest aannemen. Maar ik wilde hem zo graag uitleggen waarom hij altijd dezelfde kant van de maan ziet. Nou, dat geeft een hoop gedoe en gerommel met een meloen als aarde en een sinaasappel als maan. Hij en ik rondjes draaiend in de tuin met dat fruit en een hoop gepraat. Prachtige herinneringen.
Weet niet of hij het toen echt begreep, maar doet dat er eigenlijk wel toe? Bovendien vroeg ik me af of ik het zelf wel helemaal begreep? Hoe dan ook, ik vond zijn kinderlogica dat de maan wel plat moest zijn omdat zij er altijd hetzelfde uitzag, briljant.
Misschien was mijn zoons kinderlogica wel dezelfde als van de mensen die er ooit van overtuigd waren dat de aarde plat was?
2] Naar buiten in de regen
Wij volwassenen willen graag op tijd binnen zijn als wij weten dat het gaat regenen. Wij kijken op onze Apps en zorgen dat we droog blijven. We nemen voorzorgsmaatregelen. Regenpak en laarzen aan, of paraplu mee. Kinderlogica werkt anders.
Mijn zoon zal ongeveer 4 of 5 jaar zijn geweest. Een druilerige dag. Heel de dag binnen en mogelijk ook de vorige één of twee dagen. Kinderen willen buiten zijn en dat is ook het beste voor hen. Volwassenen worden liever niet nat en daar ontstaat een conflict met de kinderlogica.
Op die druilerige dag was er vast een reden waardoor de kinderen niet meer binnen te houden waren. Misschien was het een dreigende wolkbreuk, of juist een korte opklaring. Ik weet het niet meer, maar Tim zou naar buiten gaan.
Mijn zoon liep op sokken in huis en het was duidelijk dat hij op die sokken naar buiten wilde rennen. Zijn moeder riep naar hem: “Niet op je sokken!” Die instructie sneed hout, vanwege de weersomstandigheden. De betekenis van die instructie was toch minder vanzelfsprekend.
Tim ging op de mat bij de achterdeur zitten trok zijn sokken uit, legde die op zijn schoenen en rende de drijfnatte tuin in……
Zijn kinderlogica gaf mij wederom reden tot nadenken.
3] Pizzakoerier
Op een dag loop ik met mijn zoon in een supermarkt. Ik denk dat hij een jaar of zes was. Gewoon boodschapjes doen. Niets bijzonders, alles in routine. Ik was weer lekker in mijn volwassen doen. Boodschappenlijstje afwerken en kind in de gaten houden.
Bij de diepvriesafdeling gebeurde er iets bijzonders. Tim stond te kijken in de vriezers. Geen idee wat hij zag of wilde. Uit mijn ooghoek zag ik een oudere mevrouw hem benaderen. Zo’n prachtige dame die wel zeventig lijkt, maar mogelijk de tachtig al voorbij is.
Zoekend naar mijn dingen op mijn boodschappenlijstje, hoorde ik haar aan hem vragen: “Wat wil jij later worden?” Ik schonk er verder geen aandacht aan en hoorde Tim na wat geaarzel zeggen: “Pizza koerier”. De dame reageerde heel lief en zei dat zij dan later een pizza bij hem zou gaan bestellen.
Benieuwd hoe dit verder zou gaan, keek ik nog eens om en was getuige van een wel zeer bijzonder situatie. Tim, met al zijn kinderlogica, keek naar mij en toen weer naar haar. Er viel weer die korte stilte, maar nu vanwege haar opmerking. Na luttele seconden zei hij tegen haar: “Maar dan bent u toch allang dood?”. Daar was hij weer, die stilte, maar nu net ietsje langer. Even dacht ik aan het idee om te zeggen: “Weet iemand van wie dat kind is?”.
Niet nodig gelukkig, want de mooie, zachte dame glimlachte en gaf hem een aai over zijn bol.
Alle volwassenen weer in het gareel.
Onze redding
Een van de uitdagingen voor de mensheid kon wel eens zijn om het kind in onszelf terug te vinden.
Het kind met de ontwapende aandoenlijkheid, de kwetsbare openheid. Het kind dat niet oordeelt en van vooroordelen niets weet. Het kind dat leeft in harmonie met de natuur en met de anderen. Het kind met een niet aflatende nieuwsgierigheid naar alles…….
Is het volwassen logica om te denken dat de kinderlogica onze redding zou kunnen zijn?
© TrefMij juli 2020
Grappig om zo over jezelf terug te lezen!
ReplyDeleteLeuk geschreven pa