Mijn horloge

Open this column and scroll down to read in English

Het was op een vrijdag, zocht ik snel even op. Om precies te zijn was het op 10 mei 1968. Op die vrijdag werd ik tien jaar. Zo’n leeftijd nog, waarop je ouder wilt lijken dan je pas bent.

Ik kreeg op die dag een horloge cadeau. Een Palerma met zeventien robijnen, zoals op de wijzerplaat stond vermeld. Ik kreeg toen de tijd en wilde ouder lijken. Ik was trots om een horloge te mogen dragen.

Toch heb ik dat horloge destijds al kort daarna afgedaan. Behalve praktische problemen, zoals het werken op een manege, met vuil, met water en met veel schokken, kreeg mijn besef van tijd al snel een ander perspectief.

Dit jaar is mijn horloge drieënvijftig jaar oud. Ik vond het terug tussen mijn inmiddels zeer schaarse bezittingen. Bijzonder dat dit klokje het nog steeds doet en nauwkeurig ook. Het toont zelfs de dag van de maand.

Maar tot op de dag van vandaag geldt voor mij nog steeds, dat ik de tijd niet hoef te weten om tijd te hebben.

© TrefMij maart 2021

=====================================================

My watch

It was on a Friday, I quickly looked up. To be precise, it was on May 10, 1968. On that Friday I turned ten. Such an age, at which you want to look older than you are.

I received a watch on that day. A Palerma with seventeen rubies, as indicated on the dial. I then got the time and wanted to look older. I was proud to wear a watch.

Yet I already soon took off that watch. In addition to practical problems, such as working at a riding school, with dirt, with water and with a lot of shocks, my sense of time quickly took on a different perspective.

This year my watch is fifty-three years old. I found it among my now very scarce possessions. It is special that this clock still works and accurately. It even shows the day of the month.

But to this day it still applies to me that I don't need to know the time to have time.

© TrefMij March 2021