Negen levens

 

Wat ik hoor

Wie kent het nou niet, het geluid van een huilende kitten? Het kan me zo raken. Het voelt als dat ik iets moet doen, terwijl ik ervaar dat ik er niet altijd wat aan kan doen.

Van de week was ik ’s avonds thuis aan het werk. Lekker op mijn Maltese balkonnetje dat vanaf de eerste verdieping uitkijkt over de haven van Msida in Malta. Plotseling werd mijn aandacht getrokken door zo’n huilende kitten. Waar ik woon is het heel bijzonder om het geluid van katten te horen. Het is namelijk een drukke weg langs een jachthaven. Katten en vooral kittens, zouden immers in no time worden dood gereden. Ik stond op en stak mijn hoofd door het balkon raam om te kunnen vaststellen waar dat kitten geluid vandaan kwam. Ik kon dat vanaf mijn balkon niet vaststellen.

Het geluid verstomde en ik ging daarom maar door met mijn werk. Weer hoorde ik hetzelfde geluid, maar wederom kon ik niet vaststellen waar het vandaan kwam. Ik ben toen naar beneden gegaan in de hoop dat ik daar wel zou kunnen vaststellen waar het geluid vandaan kwam. Ik keek onder en in de auto’s voor mijn deur. Keek naar de balkonnetjes boven en naast mij, maar ik zag geen kitten en erger nog, op het moment dat ik naar buiten kwam, verstomde het kitten geluid. Doodste stilte, alsof ze niet gevonden wilde worden.

Wat het is

Dit ging zo 2 avonden door waarop ik niet kon bepalen waar het geluid vandaan kwam. Op de 3^e avond echter, klonk weer het geluid van een huilende kitten. Maar nu luider dan voorheen. Op dat moment veranderde er iets. Ik realiseerde mij dat het niet meer ging om waar het geluid vandaan kwam, maar dat er ergens een kitten zat opgesloten, die gered moest worden. Het ging er nu dus alleen nog maar om, om dat diertje te vinden en natuurlijk het liefst ook te redden. Ik ging op die 3^e avond daarom onmiddellijk naar beneden nadat ik het kitten geluid weer had gehoord. Op het moment dat ik mijn voordeur uitkwam, hoorde ik de kitten recht voor mij en botste tegelijkertijd bijna tegen iemand op die langs liep. Ik vroeg diegene: “Hoor jij ook een huilende kitten?” Zij beaamde het en ik leerde haar kennen als Laura uit Italie. Samen stelden we vast dat de kitten onder de motorkap zat van een auto die geparkeerd stond voor mijn deur. Simpel zou je denken. Bel even de eigenaar van de auto en vraag die persoon de motorkap open te doen. Kitten gered. Probleem opgelost. Toch bleek dat meer complex.

Wat te doen

Daar stonden wij dan, Laura en ik, 2 personen die beiden wisten dat er een taak voor ons was ontstaan. Laura concentreerde zich op het openen van de motorkap en op het geven van water en voedsel voor het kleine katje. Ik ging bellen met politie, dieren ambulance. Maar ook meer mensen gingen zich er mee bemoeien. Irina en Jon uit Noorwegen zijn ook met ideeën aan de slag gegaan en zijn gaan bellen met instanties.

Kort en bondig kwam het op het volgende neer. De eigenaar van de auto waar de kitten in opgesloten zat, kon alleen door de politie worden vastgesteld aan de hand van het kenteken van de auto. De politie wilde die info echter niet aan derden geven. De dieren ambulance zou alleen komen als de kitten zou zijn bevrijd. De politie kon alleen de eigenaar van de auto de volgende dag bereiken, omdat het een auto verhuurbedrijf betrof die pas de volgende dag bereikbaar zou zijn.

De derde nacht

Daar stonden we met zijn allen, luisterend naar een huilende kitten en konden niks anders meer doen dan wachten op morgen. Zou ze het halen?? Haar geluid werd allengs zachter.

Ik heb die 3^e nacht onrustig geslapen, omdat ik steeds kort wakker werd van het huilende kitten, opgesloten onder de motorkap van de auto. Zou ze de volgende dag wel halen?

De vierde ochtend

Na de derde nacht werd ik, na een onrustige nacht, wakker op de vierde ochtend.

Het was stil. Ik hoorde niks anders dan het verkeer dat ik elke ochtend hoor. Maar nu snakte ik naar het geluid van een huilende kitten. Altijd wilde ik het geluid van kermende kittens vermijden, nu verlangde ik – meer dan ooit - naar kitten gehuil. Maar het bleef bij het voorbij rijdende verkeer.

Het duurde waarschijnlijk ongeveer een klein uurtje, maar voor mijn gevoel duurde het zoveel langer. Toch hoorde ik plotseling het onmisbare geluid. Ineens bleek ze er toch nog te zijn...... zo blij voelde ik mij en ben ben daarom onmiddellijk opnieuw gaan bellen met politie, met de dieren ambulance en andere instanties waar ik kans op hulp hoopte te vinden. Het duurde en duurde maar. Het leek eindeloos lang. Ik zat maar te wachten op wanneer, en vooral of het diertje kon worden gered. Wachtrijen aan de telefoon. Doorschakelen van de een naar de ander functionaris. Iedereen met een andere vraag, of met een onbegrijpelijk protocol.

Ik leerde van deze situatie dat politie en ambulance alleen onmiddellijk uitrukken als mensen in nood zijn. De ambulance voor dieren daarentegen, rukt alleen uit als alle formaliteiten kloppen en de kosten zijn gedekt. Het maakt daarbij niet uit of een dier in levens nood verkeert.......

Eind goed, al goed

De dieren ambulance heeft de kitten, na wat gesputter over en weer, uiteindelijk meegenomen en toegezegd haar goed te verzorgen. Ook gaan zij een nieuw thuis voor haar zoeken. Dank, dank “Animal Care”!!

Maar niet in de laatste plaats, vooral ook dank aan iedereen die zich betrokken voelde en inspande om dit leventje te redden dat uiteindelijk ook is gelukt!

Misschien is het eerste van haar negen levens nu volbracht.......

Wat het mij leert

Er popte zich in mij ineens een gedachte op. In de vorige eeuw schreef George Orwell een novelle die eind veertiger jaren van die eeuw voor het eerst werd gepubliceerd onder de naam: “Animal farm”. Een prachtige fabel, waarbij de varkens op een boerderij de macht hadden. De vraag die in deze fabel wordt gesteld door de andere dieren, is waarom zij niet dezelfde rechten hebben als de varkens. Waarop door het opper varken wezen geantwoord wordt met misschien wel de meest zeggende uitspraak uit de vorige eeuw:

“All animals are equal, but some animals are more equal than others.”

Wie zal het weten en hoe zal het gaan...........?

© TrefMij 2024-06-25