Kiezen wat jij wilt

[Available in English]

Mijn leven in het kort

Wij doen graag iets voor een ander, soms zelfs tegen onze zin. Ook doen wij wel eens iets met een lichte hoop er iets voor terug krijgen. Wat we doen kiezen wij dus. Je kunt kiezen wat je wilt. 

Maar er gebeuren in je leven ook dingen die je niet kunt kiezen, waaronder dingen die je niet wilt. Die dingen overkomen je. 

Laatst vroeg ik mij af welke keuzes ik in mijn leven maakte in wat ik deed, voor wie ik het deed en waarom. En welke dingen mij gewoon overkwamen? 

Ik zette het eens op een rijtje. Geen volledige opsomming hoor, maar meer als een overzichtje. Het gaat vooral over het vinden of zien van een soort rode draad. 

Mijn tiener jaren

Op mijn 10de kreeg ik mijn eerste horloge. Een mooi klein klokje dat ik met trots droeg. Het was tijd om ouder te worden. In elk geval was het tijd om ouder te lijken en daar hielp zo’n horloge bij. 

Mijn 20-tiger jaren

In die tijd moest ik in militaire dienst. Dat wilde ik niet. Weigeren echter stond slecht op je C.V. Ik maakte daarom een ander keuze en het lukte mij een dure opleiding te krijgen. 

Ook werd ik in die 20-tiger jaren verliefd op meer vrouwen tegelijk. Met allen veronderstelde ik een exclusieve relatie. Ik maakte er een potje van, dus veel liep op de klippen. 

Nu vraag ik mij af of dat een goede keuze was. 

Mijn 30-tiger jaren

Toen trouwde ik, maar wist niet wat ik wilde. In het stadhuis zei ik: “Zeg maar nee dan krijg je er twee.” Bizar maar waar. 

Nu vraag ik mij af of dat wel was wat ik wilde.

Ook kwamen er 3 kinderen. Het leek - achteraf bezien - mij gewoon te overkomen. 

Maar ik had het voor geen goud, diamant, of wat dan ook willen missen.

Mijn 40-tiger jaren

Ik kreeg een dikke baan met een dik salaris en bijbehorende egards. Nu vraag ik mij af of dat wel bij mij paste. 

Ook kwam er in die tijd een andere lover, in een gedoog constructie met mijn echtgenote. Nu vraag ik mij af waarom ik dat toen heb gekozen. 

En in mijn 40-tiger jaren zag ik mijn 50ste levensjaar naderen. Ik begon mij te realiseren dat ik over de helft van mijn levensduur begon te geraken en ook dat wilde ik niet. Ook begon ik mij bewust te worden van de versnellende tijd. De jaren begonnen voorbij te vliegen, waar ze voorheen oneindig leken.

Mijn 50-tiger jaren

De combinatie van het realiseren van hoe lang je leven kan duren en de versnellende tijd, bracht sterke emoties en veranderingen in mij te weeg. Het werd mij duidelijk dat ik tijdens mijn leven veel keuzes maakte die ik niet kon overzien. Steeds beter begreep ik dat ik al maar bezig was met veel dingen te doen die ik eigenlijk niet wilde. 

Intuïtief wist ik dat dit moest veranderen. Ik had alleen nog geen idee van hoe. Maar de veranderingen kwamen als vanzelf. Mijn baan kon ik niet behouden en de scheiding moest ik laten gebeuren. Die twee kwamen tegelijkertijd en zette alles op zijn kop. Een bende en een bak ellende, maar het was mijn weg naar leren kiezen wat ik wil………..

Toen ik 60 werd

O ja, voor dat ik het vergeet, ik werd ook al 60. En eindelijk begrijp ik nu dat iets willen om goede keuzes vraagt en keuzes maken betekent nu dat ik het ga doen. En wel direct! Niks geen Bucketlist, want dat is slechts een overzichtje van uitgestelde keuzes.

Het klokje dat ik op mijn 10e kreeg hielp mij slechts ouder te lijken. Nu heb ik geen horloge meer nodig, want ik heb de tijd. De tijd om te kiezen wat ik ga doen. 

Bovendien ………. ik hoef nu niet meer ouder te lijken. Dus 60+ zijn is hartstikke leuk! 

Hoewel, …….. stond ik laatst in de bus met mijn blauwe 60+ kaart in mijn hand, toen er een jonge knaap opstond en zijn stoel aan mij aanbood. Tja, dat is wel heel aardig en beleefd natuurlijk, maar voelt ook wel dubbel. Die knaap had dat trouwens haarfijn door, want met zo’n blik van “begrijp me niet verkeerd”, zei hij tegen mij: “Ik zag uw blauwe kaart hoor …..” 

© TrefMij juli 2020 (heruitgebracht)