Ik ben net vijfenzestig jaar geworden en vraag mij af of ik heel lage verwachtingen van mijzelf heb, of dat ik te veel wil voldoen aan de verwachtingen van de anderen. Zijn de verwachtingen van anderen niet een veronderstelling van mij, terwijl de anderen die verwachtingen helemaal niet hebben?
Verwachtingen van mijzelf
Ik heb meestal snel overzicht in complexe situaties en dat geeft mij vaak een voorsprong. Maar als perfectionist die ook snel veel details in situaties onderkent, dreigen die details steeds meer een remmend effect op die voorsprong te krijgen. Kon ik in het verleden snel beslissingen nemen, omdat ik de situaties snel overzag. Ouder wordend onderken ik dat ik veel vaker twijfel over beslissingen. Niet omdat ik er langer over doe om situaties te overzien, maar meer omdat ik onzeker word van alle details. Dat leidt dan steeds vaker tot uitstel, of afstel van een beslissing. Dit gaat niet alleen over grote beslissingen, zoals wel of niet emigreren, of wel of geen vaste relatie etc. Nee, het gaat bijvoorbeeld vaker zelfs over de kleinste dingen zoals welke trein we zullen nemen om ergens op tijd te zijn en hoe laat is eigenlijk op tijd? Dus meta en micro.Ik herken de metafoor met hoogtevrees. Ik liep in de Alpen van Oostenrijk, Zwitserland en Italië over richeltjes met naast mij duizelingwekkende afgronden. Eén misstap en het was voorbij. Toch had ik geen angst maar vertrouwde er op dat het veilig was. Ik was immers ervaren, voorbereid en sterk. Over diezelfde richeltjes zou ik nu niet meer durven lopen. Ik zie ze op Youtube en krijg zwalkende benen. Verwacht ik van mijzelf dat ik mij zodanig kan voorbereiden om geen angst meer te hebben om te falen door fysieke beperkingen en mentaal verslappend vertrouwen in mijzelf?
Nee, dat verwacht ik niet van mijzelf. Mijn nieuwe comfort zone is daarom: “Ik wil ruimte in de tijd. Geen gehaast en geen gedoe. Geen gejacht en geen gejakker. Onafhankelijk van agenda’s. Niet te moeten kiezen voor steeds weer iets anders. Leven in het nu. Niets te moeten, niets te hoeven. Te willen wat mij op enig moment past.”
Comfortabel, omdat ik een financiële zekerheid heb.
Verwachtingen van de anderen
Ik heb de indruk dat de anderen het volgende van mij verwachten. Je moet presteren, je onderscheiden, groeien, groter worden, status verwerven, beter zijn dan de anderen, winnen, niet twijfelen, voorbereid zijn. Maar aan de andere kant van dat spectrum ervaar ik ook de volgende opvattingen. Niet afwijken van wat zogenaamd normaal is, doe maar gewoon, dat is gek genoeg. Pas je aan aan de geldende normen.Mijn vraag is of de anderen die verwachtingen daadwerkelijk hebben, of dat ik mijzelf wijs maak dat men dat van mij verwacht. Hoe dan ook, ik zie dat beeld wel als wat wij in zijn algemeenheid in onze samenleving van elkaar verwachten.
In deze algemene verwachtingspatronen raak ik soms verward. Ik wil en doe veel dingen anders dan wat ik zie van anderen. Vaak eigenzinnig, soms zelfs rebels, dan weer veel te aardig denk ik weleens. Ik wil mijzelf zijn en blijven, maar wil ook niet afgewezen worden. En is niet afgewezen willen worden een zwakte, of juist een kracht?
Mijn oorspronkelijke vraag luidde of ik heel lage verwachtingen van mijzelf heb, of dat ik te veel wil voldoen aan de verwachtingen van de anderen? Wat ik verwacht van mijzelf is beduidend afgenomen. Of ik te veel wil voldoen aan de verwachtingen die anderen van mij hebben, weet ik eerlijk gezegd niet. Wel weet ik dat er een belangrijk spanningsveld is tussen wel willen voldoen, om gewaardeerd te blijven en niet willen voldoen omdat de algemene verwachtingen van de anderen niet altijd bij mij passen.
Tref mij als je hierover met mij wilt praten......
EMAIL: info@trefmij.nl
© TrefMij / auteur: Markant mei 2023
© TrefMij / auteur: Markant mei 2023
No comments:
Post a Comment
COMMENTS TO: trefmij@gmail.com