Wat kan je het beste geloven als je je niet meer kunt herinneren wat er echt is gebeurd?

Zijn dromen echt bedrog

Als het geen broers waren geweest, was het heel anders afgelopen, want in hun jeugd gebeurde er iets zeer bijzonders, dat zij als broers geheim hadden gehouden, omdat ze bang waren dat men hen niet zou geloven en omdat zij zelf ook nog steeds niet weten wat ze moeten geloven. In twintig jaar echter werd het steeds moeilijker om niet toch achter de waarheid aan te gaan.

De jongens schudden elkaar de hand. We gaan er voor zeiden ze. Onderweg, in de auto, merkten zij op dat het aankomende week twintig jaar geleden was dat hun vader op onduidelijke wijze overleed. Zouden zij vandaag dan eindelijk te weten komen hoe het echt is gebeurd?

De bel klonk net zo oud als de dame die de deur opende. Kom verder jongens, ik ben blij dat jullie zijn gekomen. Ik ben Lia en jullie weten dat ik belangrijke informatie heb. Ze nam de jongens mee naar een grote zaal waarin een bibliotheek huisde. Aan de schaarse plekjes aan de wanden waar geen boekenkasten stonden, hingen foto’s van buitenaardse wezens. De jongens keken elkaar begrijpend aan. 

De dame opende een la van een bureau en haalde er een grote enveloppe uit. “Dit is het bewijs. Ga er mee naar de politie, maar niet eerder dan volgende week.”: sprak zij streng. "Vertel de politie dat ik jullie heb benaderd en vertel onder geen voorwaarden hoe jullie denken aan mijn naam en adres te zijn gekomen. Wees niet bang. Blijf geloven in wat jullie droomde. Ik zal jullie verklaring steunen, want de echte waarheid zal niemand geloven. "Maar hoe heb jij ons gevonden Lia, en wat deed jij daar op die plek waar onze vader stierf?" Lia keek hen starend aan. "Denk aan die gebeurtenis die jullie beiden denken te hebben gedroomd. Meer kan ik jullie niet vertellen. Vertrouw mij."

Op die druiligere maandag stapten de broers het politiebureau binnen en zeiden een verklaring te komen afleggen. Enkele uren later leunde de rechercheur achterover. "Op de video die Lia jullie gaf, is duidelijk te zien dat jullie vader geen zelfmoord heeft gepleegd, maar van het balkon is geduwd. Er zijn nog wel veel vragen vrees ik. Deze dame Lia gaan we eerst maar eens flink aan de tand voelen."

Enkele weken later staan de broers op de begraafplaats bij het graf van hun vader en daarnaast het graf van Lia. "Met haar euthanasie vóór het politieverhoor nam zij veel geheimen mee. Inderdaad: wie heeft geduwd? Kenden papa en Lia elkaar? Heeft Lia de video zelf gemaakt?"

"En wie zou willen geloven hoe wij denken Lia te hebben gevonden? Werd jij inderdaad ontvoerd in dat ruimte schip waar jij hoorde over de moord en over Lia?"

"Ik was in dat uurtje van jouw afwezigheid in jouw klas waar iedereen geloofde dat ik jou was en men in mijn klas aannam dat ik me weer eens verslapen had, of aan het spijbelen was. Maar of wij het beiden droomde, of dat het echt is gebeurd….?" 

"Wij zullen het waarschijnlijk nooit weten, maar papa kan nu rusten."

De jongens omhelsden elkaar als echte tweeling broers.

© TrefMij september 2020